Τάκης Μαύρος - μετά 20 έτη. 1. Ναός Απόλλωνα στις Βασσές

Τον προσεχή Ιούλιο θα έχουν περάσει 20 χρόνια από την αποδημία του Τάκη Μαύρου, του πατέρα μου. Αντί για τα συνηθισμένα μνημόσυνα, ας μοιραστώ δυο ταξιδιωτικές αναμνήσεις. Η πρώτη αφορά μια εκδρομή στα σύνορα Αρκαδίας - Μεσσηνίας. 

Φεύγαμε, τότε, πριν ακόμα χαράξει, από την Πυργέλα, σε μια ώρα είχαμε φτάσει στην Τρίπολη, από τον θρυλικό “κωλοσούρτη” (ή πιο ευγενικά "Αχλαδόκαμπο") κι από εκεί, συνεχίζαμε προς τον στόχο μας. 

Σε μια από αυτές φτάσαμε στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα, στις Βασσές. Βρέθηκα, σε μια απίθανη ερημιά σχεδόν στην κορυφή ενός βουνού, μπροστά σε έναν ναό σχεδόν πλήρη (στα μάτια μου), αλλά με ένα δάπεδο κατεστραμμένο, που έδειχνε πως ο υπερκείμενος ναός κινδύνευε να καταρρεύσει. Μια απλή, φευγαλέα ανάμνηση.

 

Τα χρόνια πέρασαν, και είπα να τον ξαναεπισκεφθώ. 50 χρόνια μετά! Από μακρυά ο επικέπτης πρώτα αντικρύζει την ιδιότυπη τέντα - σκέπαστρο, που καλύπτει και προστατεύει τον ναό. Και εκεί μέσα μπορούμε να δούμε: από τη μια πλευρά πώς προχωρά αργά και μεθοδικά το έργο της αναστήλωσης, και από την άλλη είσοδο την άλλη πλευρά του ναού, που έχει στερεωθεί και αποκατασταθεί. Στα μάτια μου υποδειγματική δουλειά!

Ωραίο το παρόν, καλές και οι μνήμες που ζωντανεύει…