28.12.24

Λεωνίδας Στεργίου : αποχαιρετισμός...

Με τον Λεωνίδα συναντηθήκαμε το φθινόπωρο του 1972, νεοεισαχθέντες στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Ταιριάξαμε γρήγορα, ήταν κι αυτός γαλλόφωνος (καθότι απόφοιτος του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων, του άρεσαν οι τέχνες περίπου όπως κι εμένα. Περάσαμε πολλές ώρες στο "καταφύγιό" του, στο βάθος της αυλής στο πατρικό του σπίτι, στα Ιλίσια. Κι ο φιλικός δεσμός μας κράτησε 52 χρόνια.

Μετά την αποφοίτησή μας, το καλοκαίρι του 1977, βρέθηκε στην Toulouse, με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Laboratoire de Génie Chimique (ενσωματωμένο σήμερα στο Institut National Polytéchnique de Toulouse).

Τελειώνοντάς την, ο καθηγητής του τού πρότεινε να παραμείνει στη Γαλλία και να εργασθεί μαζί του, αλλά ο Λεωνίδας προτίμησε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Παρά την πολύχρονη σχέση του με τη γαλλική γλώσσα ο στρατός του έδωσε ειδικότητα μεταφραστή αγγλικών!

Λίγο πριν την επίσημη απόλυσή του από τον στρατό, προσλήφθηκε στην εταιρεία Viochrom του Αθανασίου Γκέρτσου (*). Θυμάμαι την ταραχή του, 2-3 μήνες μετά την πρόσληψή του, όταν τον συνάντησα. Παρά το ότι ήταν χημικός μηχανικός, και μάλιστα με εξαιρετική γνώση και εμπειρία στον σχεδιασμό χημικών συσκευών, του είχαν αναθέσει να σχεδιάσει και κατασκευάσει την καινούργια καμινάδα του εργοστασίου! Τη νύχτα της παραμονής της έναρξης λειτουργίας της, την πέρασε κάθιδρος κι ανήσυχος, ενώ ένας δυνατός αέρας λυσσομανούσε . "Κι αν πέσει?", αναρωτιόταν, όπως μου εκμυστηρεύθηκε μετά! Αλλά όλα πήγαν καλά! (**).

H Procter and Gamble - μέσω της Viochrom - είχε ήδη εισέλθει στην ελληνική αγορά και είχε ιδρυθεί η PG HELLAS A.E. Η εταιρεία μεσουρανούσε και ο Λεωνίδας, από το αρχικό τμήμα πρόσληψης του στο R&D, έγινε Τεχνικός Διευθυντής, και όταν η εταιρεία εξαγοράσθηκε από την Yorkshire Group ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Διευθυντή. Από όλες τις θέσεις ευθύνης έχαιρε της απεριόριστης εκτίμησης της οικογένειας Γκέρτσου και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον εργασιακό του χώρο. Όταν η Yorkshire αποφάσισε να κλείσει το 1999 το εργοστάσιο και να προβεί σε απολύσεις, ο Λεωνίδας προτίμησε να αποχωρήσει γιατί δεν άντεχε να αντικρύζει τους παλαιότερους εκ των εργαζομένων να βρίσκονται ξαφνικά χωρίς δουλειά.

Μεταπήδησε σχεδόν αμέσως στην Raycap, προσαρμοσμένος πλήρως σε νέο αντικείμενο εργασίας, χάρις στις πολύπλευρες γνώσεις του. Παρέμεινε στην εταιρεία αυτή 10 χρόνια μέχρι την απόλυσή του μαζί με άλλους 7 εργαζόμενους στην αρχή της οικονομικής κρίσης και 5 χρόνια πριν τη συνταξιόδοτησή του. Στη συνέχεια εργάσθηκε στην εταιρεία enia από όπου και τελικά συνταξιοδοτήθηκε.

Σημείο της προσωπικής αξίας, γνώσης και ικανότητας του Λεωνίδα ήταν η πρόσκληση,που του απηύθυνε τα πρώτα επαγγελματικά του χρόνια ο Ιάκωβος Βασάλος, τότε πρόεδρος του Τεχνολογικού Πάρκου Θεσσαλονίκης, να ενταχθεί στο ερευνητικό προσωπικό τους. Ο Λεωνίδας το σκέφθηκε, το συζήτησε με την Αριέλα, σύντροφο, σύζυγο και μητέρα των τριών παιδιών του, της Εύας, του Κωστή και της Στέλλας, αλλά στο τέλος προτίμησε να μείνει στην Αθήνα.

Κάποια στιγμή, ο Λεωνίδας αγόρασε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο σπίτι στα Στύρα με λίγη γη. Κι ο μέχρι τότε "βέρος" Αθηναίος αστός, μεταμορφώθηκε εν μέρει σε γεωργό, στέλνοντάς μας φωτογραφίες από υπέροχα χρωματιστά προϊόντα και του ίδιου να κλαδεύει, να ποτίζει, να ξεχορταριάζει, και να ευχαριστιέται τις καλές πλευρές της αγροτικής ζωής.

Μεταξύ της αστικής ζωής στην Αθήνα και της αγροτικής ζωής στην Εύβοια, χάρηκε το μεγάλωμα, την ενηλικίωση και την επαγγελματική πορεία των παιδιών του! Και είχε τη μεγάλη χαρά να δει να γεννιούνται και οι δύο εγγονές του, η Μαξιμίνα και η Αριάδνη.

Η ζωή, δυστυχώς, του επιφύλαξε ένα δύσκολο τέλος. Αλλά το έζησε με περισσή αξιοπρέπεια και εγκαρτέρηση, στην αρχή κρατώντας μια επίφαση ελπίδας, και μετά καταλαβαίνοντας το επερχόμενο τέλος... Δεν είναι ο μόνος, ή ο πρώτος, που μας αφήνει. Απλώς, αφαίρεσε και αυτός άλλη μια ψηφίδα από το μωσαϊκό, που είναι η ζωή του καθενός μας, αφήνοντας ένα κενό, που δεν θ´ αναπληρωθεί ποτέ. Μας μένει μόνο η σκέψη ότι ίσως πρόλαβε, λίγο πριν το τέλος, να καταλάβει πόσο, με τη ζωή του, έγειρε τη ζυγαριά προς τη μεριά του καλού.

(*) γνωστή στα ελληνικά νοικοκυριά για τα δημοφιλή προιόντα της Tide, Jet, Ariel και άλλα.

(**) Τελικά η καμινάδα αποξηλώθηκε και πουλήθηκε προφανώς για scrap, όταν δυστυχώς το εργοστάσιο, αν και κερδοφόρο, έκλεισε το 1999.

No comments: