αφιερωμένο σ' όλες κι όλους τους φίλους από την Πόλη,
τους παλιούς και τους νέους
... Istanbul, le Bosphore, voilà une happy place, un lieu où je retournerais immédiatement si je n’étais pas retenu [...] par les médecins, je m’installerais dans un minuscule appartement au sommet d’un immeuble étroit d’Arnavutköy ou de Bebek et je regarderais passer les bateaux, je les compterais, en observant la rive orientale changer de couleur au gré des saisons ; parfois je prendrais un bus maritime qui m’amènerait à Üsküdar ou à Kadiköy pour voir les lumières de l’hiver sur Bagdat Caddesi, et je rentrerais gelé, les yeux épuisés, regrettant de ne pas avoir acheté de gants dans un de ces centres commerciaux si illuminés, les mains dans les poches et caressant du regard la tour de Léandre qui paraît si proche dans la nuit au milieu du Détroit, puis chez moi, là-haut, essoufflé par l’ascension je me servirais un thé bien fort, bien rouge, très sucré, [...] et je m’assoupirais doucement dans mon fauteuil, réveillé de temps à autre par les cornes de brume des tankers en provenance de la mer Noire. ...
... Η Πόλη, ο Βόσπορος, να ένας ευτυχισμένος τόπος, ένα μέρος όπου θα ξαναγύριζα αμέσως, αν δεν με κρατούσαν εδώ [...] οι γιατροί, θα έβρισκα να μείνω σ' ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στην κορυφή μιας στενής πολυκατοικίας στο Arnavutköy ή στο Bebek, και θα χάζευα τα καράβια που περνούν, θα τα μέτραγα, θα παρακολουθούσα την ανατολική όχθη ν' αλλάζει χρώματα με το πέρασμα των εποχών · μερικές φορές θα έπαιρνα το καραβάκι μέχρι το Σκουτάρι ή το Kadiköy για να δω τα χειμωνιάτικα χρώματα στη Bağdat Caddesi, και θα επέστρεφα ξεπαγιασμένος, με τα μάτια κουρασμένα, μετανιώνοντας που δεν είχα αγοράσει γάντια σ' ένα από τα κατάφωτα εμπορικά κέντρα, τα χέρια στις τσέπες, χαϊδεύοντας με το βλέμμα τον Πύργο του Λεάνδρου, που φαίνεται τόσο κοντινός μέσα στη νύχτα, στη μέση των Στενών, και θ' ανέβαινα κει πάνω, ξέπνοος από την ανηφοριά, και θα 'φτιαχνα ένα καυτό τσάι, κατακόκκινο, με πολλή ζάχαρη, [...] και θ' αποκοιμιόμουν γλυκά στην πολυθρόνα μου, με τις κόρνες για την ομίχλη από τα γκαζάδικα, που κατέβαιναν από τη Μαύρη Θάλασσα, να με ξυπνούν...
Mathias Énard, Boussole, Actes Sud 2015.
No comments:
Post a Comment