Η ζωή μας και οι άλλοι (δυο φράσεις του Γκουρτζίεφ)

Οι άνθρωποι, που μας δυσκολεύουν, που μας αναστατώνουν, που μας προβληματίζουν, μας κάνουν άθελά τους ένα μεγάλο δώρο!
.
Μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη, θυμήθηκα ένα μικρό βιβλιαράκι, που είχε περάσει κάποτε από τα χέρια μου, του Fritz Peters, Η παιδική ζωή (του) με τον Γκουρτζίεφ (*). Ξαναδιαβάζοντάς το, βρήκα δυο φράσεις, που από τότε μου είχαν κάνει εντύπωση (μεταφράζω και παραφράζω):
.

α) στη ζωή, το πιο δύσκολο πράγμα, που χρειάζεται να κατορθώσουμε, είναι να μάθουμε να ζούμε με τις δυσάρεστες (/ ενοχλητικές) πράξεις (/ εκδηλώσεις) των άλλων (**)
.
[... in life, the most difficult thing to achieve (…) and perhaps the most important, was to learn to live with the "unpleasant manifestations of others"]
.
και
.
β) οι άνθρωποι, που μας αναστατώνουν, που μας προκαλούν προβλήματα, είναι αναγκαίοι στη ζωή. Χωρίς προβλήματα κι αναστάτωση, η ζωή είναι «πεθαμένη» και οι άνθρωποι ζουν μηχανικά, ασυνείδητα, στον «αυτόματο»...
.
[Troublemakers are necessary for life. “Without trouble, conflict, life become (sic) dead. People live in status-quo, live only by habit, automatically, and without conscience”.]
.
(*) Το βιβλίο μεταφράστηκε από την Τριάδα Καραγεωργίου και τη Μπίλη Βέμη και κυκλοφόρησε το 1990 από τις εκδόσεις Χατζηνικολή.
(**) το έγραψε και ο Jean-Paul Sartre, το 1943: η κόλαση είναι οι άλλοι (L'enfer, c'est les autres) (στο θεατρικό του έργο Huis clos)